فروغ فرخزاد

میخواهم با خواب سر شاخه های مست آرمیده در آغوش باد آموختن. در این غربت لایتناهی شاید.

میخواهم لختی بیاسایم در آوای نیلبکی از دورها شاید

دانوب سه‌شنبه 18 اردیبهشت‌ماه سال 1386 ساعت 17:19

نظرات 2 + ارسال نظر

شهرام چهارشنبه 12 فروردین‌ماه سال 1388 ساعت 13:46 http://mardekhaste.blogfa.com/

خیلی مطلب قشنگیه. دستت درد نکنه وبلاگ منم سر بزن

سلام.متشکرم.حتما. شاد باشی.

حاجیت پنج‌شنبه 2 اردیبهشت‌ماه سال 1389 ساعت 15:09

دلم برای کسی تنگ است

که آفتاب صداقت را

به میهمانی گل های باغ می آورد

وگیسوان بلندش را

- به بادها می داد

و دست های سپیدش را

- به آب می بخشید

دلم برای کسی تنگ است

که آن دونرگس جادو را

به عمق آبی دریای واژگون می دوخت

و شعرهای خوشی چون پرنده ها می خواند

دلم برای کسی تنگ است

که همچو کودک معصومی

دلش برای دلم می سوخت

و مهربانی خود را

- نثار من می کرد

دلم برای کسی تنگ است

که تا شمال ترین شمال

و در جنوب ترین جنوب

- درهمه حال

همیشه در همه جا

- آه با که بتوان گفت

که بود با من و

- پیوسته نیز بی من بود

و کار من زفراقش فغان و شیون بود

کسی که بی من ماند

کسی که با من نیست

کسی ...

- دگر کافی ست