ای خردمند که گفتی نکنم چشم به خوبان
به چه کار آیدت آن دل که به خوبان نسپاری؟
گاه قلبم آرامتر از همیشه می زند
انگار می خواهد مرا به درون خودم فرو ببرد؛
بغض میکنم. نداشته هایم بیشتر از همیشه چشم نوازی می کند.
احساس می کنم عمق تنهایی ام ابدی است.
تقصیر دنیای اطرافم است مرا به رویاها می برند...
همین