سکوت

دلتنگی های آدمی را باد ترانه می خواند 

رویاهایش را آسمان پر ستاره نا دیده می گیرد 

و هر دانه برفی به اشکی نریخته می ماند 

سکوت سرشار از سخنان نا گفته است. 

از حرکات نا کرده 

اعتراف به عشق های نهان و شگفتی های بر زبان نیامده. 

در این سکوت حقیقت ما نهفته است. 

حقیقت تو و من ...

                                                                                                       همین.