وهم سبز

نگاه کن!

آسمان بیرنگ دروغگو را .زمین خاکستری مغرور را. پرنده های بی پر و مدلهای انسان نما را.

ستاره ها را در هنگام تاریکی با دقت بشمار.چرا که تا گذر بعدی و شبی دیگر هیچکدامشان را نخواهی دید.

گلها را که میان خارزار دوستی میشکفند به خاطر بسپار. چرا که دیگر فردائی ندارند تا ببینیشان.

و پرنده ها را که با چشمان موزیشان با محبت به تو نگاه میکنند و بلند بلند میخندند.را ببین.

همه اش وهم است. همه اش دروغ است.یک خواب است.

بیدار شو تا ببینی خبری از این زیبا ئیها ی مجازی نیست.

تصویری مه آلوده و گنگ از زندگی است.

نگاه کن که همه جارا تصویری خیالی و بیرنگ و پوچ از محبت های دروغین. مهرهای مجازی وعشق های بی نقطه پر کرده است.

نگاه کن که زندگی همین است. و تو ناچار به اینکه ببینی.

                                                                                     همین!