نوازنده

کاش راه دیگری وجود داشت. تا دردم را درمان می کرد.

کاش در لغت نامه ی دل کلمه ای بود که تمام حرفهایم را درونش می گنجاندم و در یک لحظه با تمام وجودم فریادش می کردم.

از تداخل صبر و سکوت ضرباهنگ نفس کشیدن را به صدا در می آورم.

پس دوست دارم یک نوازنده باشم؛وسازی را کوک کنم که قلبم را بنوازد.

سازی را کوک کنم که خارج نزند.

سازی را کوک کنم که با نواختنش روح وجانم را از بند سخن برهانم.

سازی که صدای نوایش را فقط خودم بشنوم وخودم.

که وقتی با سر انگشتانم بر تارهایش می فشارم.ذکر:دنیا رهایم کن را برایم زمزمه کند.

من نوازنده ام؛

آری نوازنده ام؛

نوازنده ی ساز سکوت.

                                                                                          همین!