خیلی راحت

گاهی بگذار دستهایت راحت نفس بکشند. 

و نفسهایت هر آنچه دم است را رسوا کنند. 

گاهی بگذار تا چشمهایت هر آنچه را که باور نمیکنند ببینند. 

و آنگاه هر آنچه را میبینند برای همیشه حاشا کنند. 

گاهی بخواه تا همیشه راه ها مسدود باقی بمانند. و تو همیشه ناظر باشی. 

و آنگاه بن بست های مجازی تو به باورها بپیوندند. 

گاهی بگذار تا بهار زندگی ات یک سال خاکستری بماند.  و خنده های تلخ و مسمومت رنگ  

ببازند... 

گاهی بگذار تا حفره های قلبت خالی از لخته های احساس باشد.و تو طعم گنگ و لذت بخش  

تنهایی را بچشی...   

                                                                                                        همین!