از اول
و نکبت از شلوغی آغاز شد...
از زمانیکه انگشت شصت پا به پای دیگرمان هنگام راه رفتن گیر میکرد و محکم با صورت به
زندگی میخوردیم.
زمانیکه میخواستیم خلوت کنیم . اما در انبوه خودمان می لولیدیم.
زمانیکه می خواستیم بخوابیم.زنگ بیدار باش را زدند.
و حالا. سکوت .سکوت. سکوت....
برایم درست مثل یک رویاست...
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد